دیسک بین مهره
دیسک بین مهره یکی از اجزای ستون فقرات است. ستون فقرات از جمجمه تا استخوان دنبالچه امتداد دارد. یکی دیگر از وظایف این دیسک ها و ستون فقرات حفظ سر به نحوی است که چشم ها افقی قرار گیرند و در حین حرکت تغییری در آن ها رخ ندهد و از طرفی حین راه رفتن و دویدن با برخورد پا به زمین سبب انتقال این ضربات به سر و چشم ها نشود.
اجزای دیسک بین مهره
آن ها از جنس غضروف می باشند از دو قسمت مرکزی و محیطی به شرح زیر تشکیل می شوند.
قسمت مرکزی: شامل فیبرهای کلاژنی پراکنده و شل می باشد که مقدار زیادی آب دارند و ضربه پذیری آن را بیشتر می کنند و در حرکات مختلف به پیشگیری از درد کمر کمک می کنند.
قسمت محیطی: این دیسک ها در اطراف توسط غلاف فیبری (annulus fibrosous) بسیار محکمی احاطه می شود که این غلاف فیبری در محیط مهره قرار گرفته و قسمت مرکزی را در خود محافظت می کند. قرارگیری رشته های ظریف این غلاف در جهات مختلف قدرت بسیار بالایی در مقابل حرکات چرخشی و خمشی به آن ها می دهد.
همانطور که صحبت شد نخاع شوکی داخل کانال ستون فقرات قرار دارد و ریشه های عصبی که فرمان مغز را به اندام ها و اعضا می رساند در فواصل هر دیسک از کانال ستون مهره خارج می شود.
حال اگر به هر دلیلی (حرکات نامتناسب، ورزش های نامناسب و…) لایه خارجی آن ها ضعیف و یا ملتهب شوند باعث کمردرد شده و اگر این ضعف سبب پارگی لایه خارجی دیسک ها شود محتویات آن از محل خود خارج شده و فتق بین مهره را بوجود می آورد که باعث درد کمر و وارد شدن فشار به عصب های مربوطه و سبب کاهش قدرت اندام ها و شاید حتی اختلال در کنترل ادرار و مدفوع شود.
